Wintersport

Samen met mijn man woon ik in Sliedrecht. Mijn man heeft Parkinson. Onze zoon, die begeleid zelfstandig woont, heeft autisme. Alle drie houden we enorm van de wintersport. Door de Parkinson zit wintersporten er voor mijn man helaas niet meer in. Voor mijn zoon is de wintersportvakantie enorm belangrijk, bovendien wil hij ook gewoon graag met vakantie. De reis, het verblijf, de pistes elk jaar is het precies hetzelfde en juist dat is zo belangrijk voor hem. Toen we bij de Parkinsonverpleegkundige zaten vertelden we dat we in tweestrijd zaten: die knul moet op vakantie en mijn man kan niet alleen thuisblijven. Zij vertelde ons over Handen in Huis.

Kennismaken

Eerst lieten we het idee van vervangende mantelzorg even naast ons liggen. Het was een dreun dat wij wel en mijn man niet met vakantie kon gaan. Tot ik op een gegeven moment de stoute schoenen aantrok en Handen in Huis heb gebeld.

Na het invullen van de vragenlijst volgde een huisbezoek. Degene die mij komt vervangen is dag en nacht bij ons, daar moet alles op ingericht zijn. De vrijwilliger is mijn vervanger, niet de vervanger van de zorg, dat gaat gewoon door. Gelukkig hoorden wij na dit gesprek dat alles in orde is en dat ik met mijn zoon met vakantie kan en dat ze iemand voor ons gaan zoeken waarmee wij kennis kunnen maken.

De kennismaking is een belangrijk moment. Klikt het niet, dan kan mijn man nog zeggen: ‘Ik vind het zo’n vervelende mevrouw ik wil haar niet.’ Dat mijn man niet opgescheept zou zitten met iemand met wie hij helemaal geen klik heeft, was voor mij een enorme geruststelling.

Vakantie

De eerste keer dat ik wegging vond ik het best eng, maar het beviel zo goed dat we nu ieder jaar gaan.

Op de dag van vertrek zorg ik ervoor dat alle met name praktische, maar ook medische informatie klaarligt. Daarnaast: mijn zus woont vlakbij en is er iets, dan kunnen ze haar altijd bellen. Dat is voor iedereen prettig.

Tijdens mijn afwezigheid gaat het gewone ritme gewoon door. Mijn man gaat naar de fysio, de thuiszorg komt en dagelijks komen er buren binnen wapperen voor een bakkie koffie. De dagen gaan daardoor snel voorbij. Dat is gewoon harstikke fijn. De laatste keer was de klik zo goed, dat het haast een noodgedwongen feestje was. Op een gegeven moment zei hij dat hij wel zin in pannenkoeken had en hop mijn vervanger zat al op de fiets om de ingrediënten te halen. Zulke berichten maken de vakantie voor mij en mijn zoon ook mooi.

Contact met de vrijwilliger

Natuurlijk heb ik voor de vakantie contact met de vrijwilliger en we zien elkaar ook altijd nog even op de dag dat we vertrekken. Tijdens de vakantie bel ik een paar keer naar huis. Omdat mijn man niet zo snel is, spreek ik meestal eerst met de vrijwilliger. Is er iets dan bespreken we dat. De dag voor vertrek bel ik altijd even over het tijdstip we de volgende dag de auto naar huis instappen en hoe laat we thuis denken te zijn. Steevast krijg ik dan de vraag: moet ik het eten voor jullie klaarzetten. Dat kleine dingetje is zo belangrijk voor ons, dat als je thuiskomt je wordt ontvangen met een kop koffie, de aardappels al zijn geschild en de groente in de pan zit. Dat is zo fijn!

Financieel

We zijn ook blij dat de verzekering en onze gemeente ons hier financieel in tegemoet komen. Wat overblijft betalen we zelf. Eigenlijk wordt alles door Handen in Huis geregeld, we hebben weinig omkijken naar de administratie.

Vrijwilligers gezocht!

Het werk van de vrijwilligers is zo belangrijk, het geeft mensen levensvreugde. En ook jezelf om even in het leven van een ander te kruipen, ik weet zeker dat je door dit werk steeds meer waardering krijgt voor hetgeen je zelf hebt. Als mijn man er niet meer zou zijn dan word ik vrijwilliger.

 

< Alle verhalen